Een verhaal uit de praktijk. Een vrouw spreekt haar man als hij ‘s-avonds thuiskomt. Hij had iets via het internet besteld en het pakje was die dag bij de buren bezorgd terwijl zij toch de hele dag thuis was geweest. Dus toen hij thuiskwam vroeg hij haar waarom het pakje bij de buren terecht was gekomen. Zij voelde zich daarover een beetje schuldig. Zij was inderdaad thuis geweest maar had in de tuin met een koptelefoon op de heg staan snoeien. Daardoor had zij de bel niet gehoord toen de bezorger langskwam. Zij voelde zich verantwoordelijk.

Maar wist zij nu wel zeker dat hij haar hierop wilde aanspreken? Zij besloot daarom, in plaats van uit te leggen waarom het pakje bij de buren terecht was gekomen, eerst maar eens vragen te vragen wat hij nu precies bedoelde. Zij had leren parafraseren en gaf hem daarom in eigen woorden terug wat zij dacht dat hij probeerde te zeggen: “Vraag je dat omdat je bezorgd bent dat jouw pakje zo in vreemde handen terechtkomt en het belangrijk voor jou is dat er voorzichtig mee wordt omgesprongen?” Daarop reageert hij met: “Nee, ik was bang dat de deurbel weer bleef hangen en we het daarom niet horen als er iemand aanbelt. Dat was al eerder een probleem!” Opgelucht haalt zij adem. Het ging helemaal niet over haar!

Zo gaat dat vaak. We maken ons druk omdat we zaken persoonlijk opvatten terwijl we eigenlijk onvoldoende informatie hebben om te weten wat de ander bedoelt. De vraag ‘waarom is het pakje bij de buren terechtgekomen’ had op allerlei manieren beantwoord kunnen worden. Als zij het heel letterlijk had opgevat had zij kunnen zeggen: “Omdat de bezorger daar heeft aangebeld en hen het pakje voor ons heeft gegeven.” Feitelijk een correct antwoord. Meer weten we eigenlijk niet. Zelfs niet of zij door de koptelefoon en de muziek die zij speelde, terwijl ze de heg snoeide, de deurbel niet heeft gehoord. We weten eigenlijk ook niet of de deurbel wel of niet werkt. Dus waarom je schuldig voelen voor iets dat je niet weet? Anderzijds was het ook een gok om te vragen of hij bezorgd was en behoefte had aan het voorzichtig omgaan met het pakje. Maar die vraag naar hoe hij zich voelde en wat hij nodig had bracht haar wel dichter bij de kern van de zaak. Hij zocht geruststelling en wilde weten of de deurbel werkte zodat bezoek zou worden gehoord. Zo zie je dat nieuwsgierigheid en checken of je een vraag wel goed begrepen hebt loont. In plaats van frictie kregen beiden snel duidelijkheid en konden zo gezellig samen aan hun avond beginnen.

Govert van Ginkel

Dit artikel is geschreven door Govert van Ginkel. Govert is gespecialiseerd in Verbindend Communiceren en is binnen dit vakgebied actief als trainer, spreker, coach en mediator. Meer informatie over Govert vind je hier. Het actuele trainingsaanbod is hier te vinden.