Herinneringen ophalen
In zijn boek ‘Dicht bij het einde, terug naar het begin’ beschrijft gepensioneerd psychiater Irvin Yalom hoe hij op 85-jarige leeftijd op zijn leven terugkijkt. In een van de verhalen over zijn studietijd beschrijft hij een gesprek met een oude vriend en studiegenoot. Zijn vriend begint herinneringen over hun studietijd op te halen en hoeveel lol hij heeft gehad bij de studentenvereniging TEP.

Verontwaardiging
Verbaast en enigszins verontwaardigt reageert Yalom en vraagt zijn vriend waarom hij daar nooit voor is uitgenodigd. Het was inmiddels 65 jaar geleden en zijn vriend wist het niet meer. Deed het er nog wel toe? Voor Yalom wel, want hij belt ook een andere vriend hierover op. Ook deze zegt lid te zijn geweest van TEP en opnieuw spreekt Yalom zijn teleurstelling en verontwaardiging uit. Waarom mocht hij niet meedoen? Deze vriend weet het ook niet meer, maar herinnert zich nog wel dat er bij TEP veel bier werd gedronken en het om de meisjes ging. Yalom hield niet van bier en had toen al stevig verkering, dus waarschijnlijk was hij wel gevraagd maar had hijzelf geen interesse gehad.

Onthouden wat indruk maakt
Ondanks dit antwoord kon Yalom het toch niet van zich afzetten en bleef hij zich gekrenkt voelen, totdat zijn vrouw in het huis opruiming hield en een welkomstbrief van TEP vond van 65 jaar geleden, alsmede een bewijs van lidmaatschap. Hij was dus wel lid geweest maar was er nooit heen gegaan! Daarom had die periode en zijn lidmaatschap ook geen indruk op hem gemaakt. Voor zijn geheugen was het geen gedenkwaardige gebeurtenis geweest en had het niet geregistreerd. Zo had zijn geheugen hem op latere leeftijd in een gesprek over het verleden parten gespeeld.

Kloppen onze gevoelens altijd wel?
Hoe vaak overkomt het ons niet dat we ons het verleden niet of slechts ten dele herinneren? Ons brein sorteert informatie maar laat ons niet weten wat het wel en niet opslaat. Als we het willen raadplegen is het vaak zoeken op basis van associaties, want er is geen duidelijke index, geen Google of Siri om ons te helpen bij het zoeken. Als onze gevoelens zich baseren op wat we ons wel herinneren, is het dus uitkijken of dit wel helemaal klopt. Zeker als het tot mogelijke frictie met anderen leidt. Verontwaardiging, teleurstelling en je gekrenkt voelen op basis van informatie die niet klopt schept onnodig afstand tussen mensen. Waarom zou je een goede relatie door twijfelachtige herinneringen laten bederven?

In het heden blijven
Als je de waarde van een relatie met een ander wilt evalueren kun je het beter bij het heden houden. Die informatie is nu aanwezig en niet afhankelijk van wat je je herinnert van het verleden. Bovendien maken we allemaal ups en downs mee waarvan we leren en waardoor we de relatie creëren die we nu hebben. Elkaar verwijten maken over wat er in het verleden wel of niet is gebeurd, voegt niet zo veel toe en kan zelfs een goede relatie verpesten.

Waarderen wat is
Waarderen wat je samen hebt stelt je in staat om ook het verleden in een ander licht te zien. Het is dan het resultaat van het ontwikkelingsproces dat je samen hebt doorgemaakt.  Dat is de voedingsbodem is voor de fijne relatie je nu hebt. Door in het heden te blijven ga je meer bewust zoeken naar wat je zo in elkaar waardeert en wordt het geen optelsom van de plussen en minnen van het verleden.

Govert van Ginkel

Dit artikel is geschreven door Govert van Ginkel. Govert is gespecialiseerd in Verbindend Communiceren en is binnen dit vakgebied actief als trainer, spreker, coach en mediator. Meer informatie over Govert vind je hier. Het actuele trainingsaanbod is hier te vinden.