Mijn behoefte voor jou …
Het klinkt natuurlijk wel leuk als iemand bijvoorbeeld zegt dat zijn behoefte voor jou is dat jij gelukkig bent. Dat is wel een behoefte die je deelt denk je dan. Terwijl de woorden ‘mijn behoefte voor jou’ je wellicht het idee geven dat het om jouw behoeften gaat, begin je misschien te twijfelen als je de behoefte verandert. Hoe komt het op jou over als iemand nou zegt dat zijn behoefte voor jou is dat je beter luistert en meer je mond houdt. Is dat dan ook nog een behoefte die je deelt? Gaat het eigenlijk allemaal wel om jouw behoeften of drukt iemand dan op een indirecte manier zijn eigen behoefte uit? Projecteert iemand dan eigenlijk niet zijn eigen behoeften op jou? Het begint immers ook met ‘mijn behoefte.’

Verbinding en keus
Natuurlijk hebben we allemaal behoeften en doen we ons best deze in te vullen. Als we iemand anders echter ‘gebruiken’ om onze behoeften in te vullen ontstaat er veelal weerstand bij die ander. Als we zelf meer begrip zoeken en door een ander gehoord willen worden is het niet zo begripvol naar de ander om dan te zeggen dat deze meer zijn mond moet houden. Willen we Verbindend Communiceren dan komt het beter over als we onze behoeften duidelijk maken en de ander keus geven hieraan mee te werken. Bijvoorbeeld als ik opmerk dat ik twijfel of mijn woorden helemaal bij de ander zijn overgekomen zoals ik bedoel en elkaar goed begrijpen belangrijk voor mij is. Ik laat dat dan volgen door een verbindend verzoek zoals: ‘Begrijp je mij? Kun je mij vertellen wat jij uit mijn woorden opmaakt? Ik wil met alle plezier ook nog een keer opnieuw uitleggen wat ik bedoel.’ De toon waarop ik dit zeg is natuurlijk ook belangrijk. Het is geen verhoor maar een belangstellende vraag.

Vol van je eigen verhaal
Soms is iemand zo vol van zijn eigen verhaal dat ik het moeilijk vind om het te onderbreken. Dat kan het idee geven dat de ander te veel praat maar dat is natuurlijk niet waar. Te veel of te weinig zijn eigenlijk ook indirecte manieren waarop ik mijn eigen behoeften aangeef. Ik bedoel dan dat ik eigenlijk meer of minder wil horen of meer wil meepraten omdat dat bijvoorbeeld voorziet in mijn behoefte aan begrip en wederkerigheid in een gesprek. In plaats van de ander te veroordelen voor het feit dat hij iets wil vertellen kun je dan beter verbindend onderbreken.

Verbindend onderbreken
Om verbindend te kunnen onderbreken is het belangrijk dat je het zelf ziet als een bijdrage aan een gesprek. Als je denkt dat het verkeerd is om iemand te onderbreken wijs je jezelf af en daarmee ook de behoefte die je hebt aan een dialoog. Dat zet je dan op het verkeerde been want dan begin je waarschijnlijk met een verontschuldiging. Ik stel voor dat je in plaats daarvan begint met iets als: ‘Ik merk dat je heel enthousiast bent en wil je graag vertellen hoe wat je zegt op mij overkomt. Wil je het horen?’ Of iets als: ’Mag ik je even onderbreken? Wat je nu zegt brengt mij namelijk op een idee dat ik graag met je deel. Oké?’

Behoeften als geschenk
Onze behoeften worden waarschijnlijk het best ingevuld als we rekening houden met elkaar. Uiteindelijk leven en werken we samen omdat ons dit meer oplevert dan dat we het allemaal alleen zouden doen. In de drukte van ons bestaan vergeten we soms dat dit onze oorspronkelijke intentie was. Als we ons dit echter herinneren verandert dit onze houding in positieve zin. We hebben dan meer begrip en geduld voor elkaar. Over twee weken staat de kerst voor de deur en willen we dit samen vieren. Zou het niet mooi zijn als we geduld en begrip als cadeaus onder onze kerstboom vinden en dit elkaar schenken?

Govert van Ginkel

Dit artikel is geschreven door Govert van Ginkel. Govert is gespecialiseerd in Verbindend Communiceren en is binnen dit vakgebied actief als trainer, spreker, coach en mediator. Meer informatie over Govert vind je hier. Het actuele trainingsaanbod is hier te vinden.