Wie wil er nu niet perfect zijn?
Dat ligt eigenlijk voor de hand, vind je niet? Iedereen wil toch perfect zijn? Toch kan perfectie een enorme valkuil in je denken zijn als je vooruit wilt komen. Wanneer is iets dan goed genoeg om te kunnen zeggen dat je vooruitgang hebt geboekt en daarmee tevreden te zijn? Je bent toch mens en geen machine? Het gaat er niet om dan maar middelmatigheid te accepteren, maar om tevreden te zijn met de groei en de mogelijkheden van het moment. Zo kun je ook kleine successen vieren en blijf je gemotiveerd om door te gaan.

Karaktertrek
Sommige mensen hebben perfectionisme als karaktertrek. Bijna alles wat zij doen staat dan in dit teken. Je zou je af kunnen vragen wat deze mensen dan drijft. Een veel te grote behoefte aan waardering van anderen misschien? Bevestiging door anderen kan wel meespelen maar zal voor een perfectionist nooit genoeg zijn. Het is immers de eigen lat die zij zo hoog leggen dat niemand er nog bij kan. Wat zij ervaren is altijd weer de confrontatie met zichzelf. Ook al vindt een ander het goed, is het voor henzelf nooit goed genoeg. Dit komt dat er diep in het onderbewuste een overtuiging schuilgaat dat zij zelf niet goed genoeg zijn. Het is het filter waardoor zij de wereld zien en waarmee zij steeds opnieuw deze overtuiging voor zichzelf bevestigen terwijl zij naar perfectie streven. Het doel ligt immers altijd (net) buiten hun bereik.

Wat je water geeft dat groeit
Voor een perfectionist heeft het niet zoveel zin tegen een dergelijke overtuiging te vechten. Het idee dat je het af moet leren wordt dan een obsessie op zichzelf die het patroon van perfectionisme juist bevestigt. Natuurlijk is er wel een aanleiding daarvoor want met het perfectionisme zit je niet alleen jezelf dwars. Ook anderen hebben er last van als wat zij doen in jouw ogen nooit goed genoeg is. In plaats van het af te leren kun je het beter een plek gaan geven door je de neiging bewust te worden en de situatie te onderzoeken en in perspectief te zien. Zo wordt je begripvol naar anderen en jezelf. In plaats van er tegen te vechten sla je als het ware een ander pad in waardoor je een nieuwe keus hebt. Hoe vaker je dit doet, hoe meer je zult merken dat je er ook werkelijk een keus in kunt maken. In het begin voelt dat nog wat gemaakt en onwennig. Op den duur ga je een andere werkelijkheid zien en treedt het perfectionisme meer op de achtergrond.

Ben jij geen perfectionist?
Wellicht heb je dan wel last van het perfectionisme van mensen om je heen. Je kunt een perfectionist niet van het tegendeel overtuigen. Hij bevestigt immers steeds zijn eigen gelijk. Meebewegen kan echter een oplossing zijn. Dat is niet hetzelfde als toegeven! Meebewegen betekent voor mij dat je begripvol bent voor wat de ander motiveert en daar zowel de voor als nadelen van ziet. Als je dit op deze wijze aan de ander teruggeeft en vraagt of de ander dit ook ziet kan er een nieuwe beleving en dialoog ontstaan. Hierdoor wordt het mogelijk om beter en op een haalbare manier samen te werken.

Niets mis met perfectie!
Natuurlijk is er niets mis met een perfect resultaat, maar dan mag je er ook van genieten! Dat kun je het best als je ook de weg erheen en de inspanning die het kostte met al z’n ups en downs kunt waarderen. Dat begint bij jezelf en je eigen groei leren waarderen, precies zoals je bent!

Hoe je denkt bepaalt wat je ziet,

bepaalt je gedrag en je communicatie,

bepaalt je ervaring en de relaties die je met anderen hebt.

Hoe bepaalt de communicatie met jezelf jouw leven?

Govert van Ginkel

Dit artikel is geschreven door Govert van Ginkel. Govert is gespecialiseerd in Verbindend Communiceren en is binnen dit vakgebied actief als trainer, spreker, coach en mediator. Meer informatie over Govert vind je hier. Het actuele trainingsaanbod is hier te vinden.